Πωλείται Honda XR125L - ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ

Δυστυχώς, μιας και αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις πλέον, ήρθε η ώρα και για μένα....

...πουλάω το μικρό μου πόνυ:

ένα Honda XR125 L του 11/2003.

Το αγόρασα από τον 1ο του ιδιοκτήτη το Πάσχα 2007 με 10.000χλμ.
Τώρα είναι στα 22.000χλμ και δεν το χρησιμοποίησα ποτέ σε καθημερινή βάση.
Είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση.

Στα 20.000 χλμ (τον Αυγουστο 2011) είχε κάνει γενικό μεγάλο σέρβις: λάδια (motul 15-50), φίλτρο αέρα, βαλβίδες, μπουζί, αλλαγή υγρών φρένων, καθαρισμός σε τακάκια/ταμπούρο, τοποθέτηση καλτσάκια Asap στις μπουκάλες (δεν φαίνονται στις φωτό διότι είναι τραβηγμένες πιο πριν)

Στα 21.600 χλμ (πριν 1 μήνα) έβαλα καινούργια ελαστικά Metzeler Sahara enduro 3 και καινούργια σαμπρέλα Vee Ruber μπροστά. Συνολικό κόστος 180 ευρώ. Τα λάστιχα τα έχω πλέον χρησιμοποιήσει για λιγότερο από 500 χλμ εντός πόλης. Είναι ολοκαίνουργια!

Το δίνω χωρίς την μπαγκαζιέρα που φαίνεται στις φωτό γιατί θέλω να την κρατήσω για τον "έρωτα"...

Τιμή: 1350 ευρώ μετρητά, προφανώς συζητήσιμη για τα μέλη του φόρουμ.

Καλοπούλητο!! Ξέρουμε πόσο το αγαπούσες μέχρι να δαγκώσεις τη λαμαρίνα...

ευχαριστώ!
Συνεχίζω να το αγαπάω..και πολύ μάλιστα! Μακάρι να το πάρει καποιος γνωστός για να κρατήσω μια επαφή...
Απλά με δύο XR είναι όλα πιο δύσκολα πλέον...δεν γίνεται να κρατήσω και τα δύο...
και δυστυχώς ο "έρωτας" μου προέκυψε πολυέξοδος...

Προδότρααααααα!!!!! Βρούτεεεεεε!!!!!! Φτού σου!

Χαχαχα πλάκα κάνω εννοείται, καλοπούλητο το αδερφάκι, εύχομαι να πάει σε καλά χέρια κι εσύ πλέον ελεύθερη να χαρείς τον "έρωτά" σου!
Όπως λένε άλλωστε, στους 2 τρίτος δε χωρεί !!

Εφτασε η ώρα...
περνάω τις τελευταίες μου μέρες πάνω στη γλυκιά του σέλα...
περνάει τις τελευταίες του ώρες μέσα στα χεράκια μου...
ο επόμενος ιδιοκτήτης του βρέθηκε και ανυπομονεί να το πάρει...
ελπίζω πραγματικά να το αγαπήσει όσο το αγάπησα κι εγώ...
και να το φροντίζει αν είναι δυνατόν περισσότερο από εμένα...

Είναι περίεργα τα συναισθήματά μου,
από τη μια, μια αχνή χαρά και ανακούφιση
κι από την άλλη μια αμήχανη λύπη.

Η ζωή λένε κάνει κύκλους
κι είχε έρθει η ώρα, εδώ και καιρό, ο κύκλος αυτός να κλείσει,
πόσο μάλλον τωρα που ένας νέος κύκλος είναι ήδη ανοιχτός...

Το σίγουρο είναι πως θα παραμείνει για πάντα το 1ο μου μηχανάκι,
αυτό κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει.
Θα του είμαι ευγνώμων για τα ταξίδια που μου χάρισε τεσσεράμιση χρόνια στις 2 του ρόδες.
Τη χαρά που έδινε και αυτήν την απερίγραπτη αίσθηση ελευθερίας και ευφορίας όταν το καβαλούσα!
Θα θυμάμαι πάντα πόσα πράγματα με έμαθε και πόσο υπομονετικά με αντιμετώπισε ώς αρχάρια.
Θα θυμάμαι πάντα πόσο το "ταλαιπώρησα" με την "αδεξιότητά" μου
και πόσο το χάρηκα μέχρι το "μεδούλι"!

Τα σημάδια όσων ζήσαμε μαζί είναι καλά και εμφανώς χαραγμένα πάνω του...

Οι φωτογραφίες που έχω μαζί του ελάχιστες,
οι αναμνήσεις όμως και τα συναισθήματα αμέτρητα!

Τελευταία εβδομάδα...
αύριο, μεθαύριο το φιλώ και το αποχαιρετώ.

Ελίνα, με έκανες και βούρκωσα....

Χαίρομαι με τη χαρά σου και συμπάσχω με το κομμάτι της λύπης της αποχώρησης...

Επίσης, χαίρομαι που έχεις τόσο όμορφο και πλούσιο συναισθηματικό κόσμο...

Να είσαι πάντα καλά!!!

την Κυριακή να το βγαλουμε πολλές πολλές τελευταίες!!

Κορίτσια ευχαριστώ!

Την Κυριακή δεν θα είναι πια στα χέρια μου...
αύριο ή μεθαύριο θα γίνει η μεταβίβαση.
Ο νέος ιδιοκτήτης το είδε χθες με το μηχανικό του και το θέλει άμεσα...

Σήμερα κάνουμε τις τελευταίες μας βόλτες,
πήγα ΑΘήνα, θα έρθω εντο και αργά το βράδυ θα κάνω έναν μεγάλο κύκλο στον Πειραιά,
όπως τότε όταν το είχα πρωτοπάρει που είχα κανει την παραλιακή οδό του Πειραιά ένα βράδυ μόνη μου για να το "μάθω"...
εδώ το πρωτοοδήγησα, εδώ θα το κάνω και την τελευταία του βόλτα με εμένα πάνω.

Εϊμαι κάπως...δεν ξέρω πως...ήθελα πλέον να το δώσω...απλά τωρα που έφτασε η ώρα αισθάνομαι περίεργα...
Εϊχε πλάκα και το πόσο άλλαξε η οδήγησή μου σήμερα.
Θυμάμαι πάντα τον τελευταίο χρόνο ανέβαινα και τερμα το γκάζι.
Ποσειδώνος και Συγγρού οδηγούσα τέρμα...γιατί δε μου έφτανε η δύναμή του.
Πάντα νευρικά να χώνομαι ανάμεσα στα αμάξια...γιατί μου άρεσε!
Παντα βιαζόμουν!
Σήμερα καμία σχέση, τόσο απαλά τόσο αργά, έβλεπα πορτοκαλί φανάρι και αντί να γκαζώσω φρέναρα,
Συγγρού, Μεσογείων, Ποσειδώνος δεξιά λωρίδα, το πολύ με 60...
δεν ήθελα να το ζορίσω, δεν ήθελα να γκαζώσω...
Δεν ξέρω γιατί...σαν να απολάμβανα περισσότερο το χρόνο!
Λες και κάναμε ήρεμη βαρκάδα ήταν!

Πραγματικά αυτό το μηχανάκι μου πρεσέφερε πολλά.
Με έβαλε στον κόσμο της μοτοσυκλέτας, στο κόσμο του χώματος,
απέδειξε περίτρανα σε όλους ότι είναι ικανό να κανει πολλά παραπάνω πράγματα από αυτά που νομίζει ο κόσμος...
Μαρμαρόπετρες Πεντέλης, πέταλο στο πιστάκι στο Κορωπί, επίδαυρο, Υμηττό, Παρνηθα, Βαρυμπόμπη, Γεράνεια, Κέα...και δεν πάθαινε τίποτα!
Τα θυμάμαι και απορώ...

Ελπίζω να μου το προσέχουν!

Ελα που έχεις και παραπονο... που πρώτα βρήκες τον επόμενο και μετα "χωρισες" τον πρωτο... ντροπή σου!!!



Αντε σε καλή μεριά!!